مجنون من لیلی است(سردار شهید سعید اسلامیان به روایت همسر)

گزیده ای از کتاب

بغض راه گلویم را بسته بود. سعید گفت؛« خانم؛ بهت بگم چطوری آمدم؟» ساکت بودم. حرف زدنم نمی‌آمد؛ جان از بدنم رفته بود.

– ستاد فرماندهی جلسه داشتیم. وسط جلسه؛ عکس محمد مهدی که داده بودی؛ از جیبم درآوردم و نگاهش کردم. بغل دستی‌م پرسید که ای عکس کیه؟ گفتم ؛ « پسرمه اسمش محمد مهدیه.» گفت؛« چقدر خواستنیه» ای ر که گفت، دلم رفت. بلند شدم. پرسید؛ «کجا؟» گفتم؛« می‌رم نماز کامل بخوانم». خودم رساندم بهت. جلسه رو ول کردم و امدم پیشت.