فکرشم نکن ؛ شانزده نما از روایتهای مادرانه

آدم بزرگ‌ها چه فرزند داشته باشند، چه فرزند نداشته باشند نمی‌توانند به راحتی از تماشای آدم کوچولوهای بامزه عبور کنند.

مهمانی باشد یا رستوران و خیابان. تفاوتی ندارد. قدم‌هایشان را سست می‌کنند و نگاه‌هایشان را تیز. چشم بعضی ها برق می‌زند و لب های برخی منحنی می‌شود. گاهی یک جووون غلیظ هم شنیده می‌شود. گاهی بزرگ‌ترها زیر لب چیزی زمزمه می‌کنند و به سمت آدم کوچولو می‌دمند.

آدم کوچولوها در هیاهوی دنیای آدم بزرگ‌ها تصاویر شیرین و با طراوتی خلق می‌کنند. تصاویری که دیدنش خالی از لطف نیست.

نویسندگان فکرشم نکن دوربین‌های مادرانه‌شان را دست گرفتند تا  لحظه‌های دنیای آدم کوچولوها را شکار کنند.