تب ناتمام ؛ روایت زندگی خانم شهلا منزوی مادر جانباز شهید حسین دخانچی

کتاب تب ناتمام، روایت زندگی دختری به نام شهلاست.

دختری که در سیزده سالگی دست در دستان مردی می‌گذارد که حداقل ده سال از او بزرگتر است. زندگیشان شیرین شروع می‌شود؛ با یاد گرفتن آشپزی و کدبانوگری از عمه‌جان، با بازی و بدوبدو در حیاطِ بزرگ خانه پدرشوهر و با خنده‌های ریز و درشت شهلا و شکوه و فاطی که گاه و بی‌گاه، اتاق‌ها و پستوهای خانه را پر می‌کند. سال‌ها از پی هم می‌گذرند و کم‌کم صدای گریه، جای خنده را می‌گیرد و زندگی دو نفره شهلا و مرتضی، با چهار پسری که خدا در دامانشان می‌گذارد، روز به روز شیرین و شیرین‌تر می‌شود.

از اسفند سال 63، به یک باره سمت و سوی داستان تغییر می‌کند. حسین، پسر بزرگ خانه، در عملیات بدر قطع نخاع از گردن می‌شود و خانواده را با چالشی جدید مواجه می‌کند. از آن پس کتاب، نه بازگوکننده درد و رنج‌ که به داستان صبر و شکر و رضا بدل می‌شود. به داستان عاشقانه‌ی پدر و مادر و سه برادری که تمام زندگیشان در رزمنده مجروح خانه خلاصه می‌شود. از آن پس، روزها و شب‌ها متفاوت می‌شوند و هفده سال پرالتهاب و پرماجرا در داستان رقم می‌خورد. از روزهای آسایشگاه رفتن و در مسیر قم و تهران بودن، از روزهای بیمارستان رفتن و برگشتن، از خستگی‌های راه، از مراقبت‌هایی که یک قطع نخاع از گردن به آنها نیاز دارد، از دردها و تب‌هایی ادامه‌دار و تمام نشدنی، از ماجراهایی که هیچ‌کدام حتی در تصورمان هم نمی‌گنجد.

برشی از کتاب:
حاجی دیگر توی حال خودش نبود. دو لقمه غذا می‌خورد و نمی‌خورد. مدام می‌رفت توی فکر و خیال. خیره می‌شد به یک جا و هرچه من و بچه‌ها صدایش می‌زدیم، نمی‌شنید. بعضی از بازاری‌های مخالفِ نظام هم صبح و شب توی گوشش می‌خواندند که: «آقا مرتضی! بچه‌ی نازنین رو فرستادی میدون جنگ؟ آخه چطور دلت اومد؟ حالا منتظر باش جنازه‌شو که برات آوردن، می‌فهمی چه اشتباهی کردی!» اینها را می‌گفتند و آتش دلش را بیشتر می‌کردند.